سياست پولی

سياست پولی مهمترين اهداف سياست‌های کلان اقتصادی بطور اعم و سياست‌های پولی، ثبات قيمتها، رشد اقتصادی و سطح مطلوب اشتغال است. از آنجايی که دستيابی به اهداف نهايی بطور مستقيم برای سياستگذاران قابل حصول نمی باشد، لذا معرفی اهداف‌ ميانی و ابزار های متناسب ضرورت دارد. در مورد سياست پولی مساله انتخاب هدف ميانی غالباً در انتخاب بين کنترل نرخ سود و عرضه پول خلاصه می‌شود. در ايران با پيروی از سياست پولی مبتنی بر کنترل کلهای پولی، تلاش می‌شود ضمن تامين نقدينگی مورد نياز بخش‌های توليدی و سرمايه‌گذاری، از انبساط پولی نامتناسب با اهداف نقدينگی و تورم مندرج در برنامه‌های توسعه جلوگيری به عمل آيد.

در يک نگاه

  • ابزارهای سياست پولی در ايران
    ابزارهای سياست پولی در ايران

    ابزارهای سياست پولی در ايران عبارتند از ابزارهای مستقيم شامل کنترل نرخ‌های سود بانکی و سقف اعتباری و ابزارهای غيرمستقيم که شامل نسبت سپرده قانونی، اوراق مشاركت بانك مركزی و سپرده ويژه بانكها نزد بانك مركزی است.

  • سياستهای پولی جاری (سالانه)
    سياستهای پولی جاری (سالانه)

    شامل سياستهای پولی جاری (سالانه) مصوب شورای پول و اعتبار و بايگانی آن به تفکيک سال.