در هر کشور برنامه‌ريزی و تجزيه و تحليل اقتصادی مستلزم در اختيار داشتن ابزارهايی نظير حسابهای ملی و ساير حسابهای کلان و همچنين شاخص های اقتصادی مناسب می‌باشد. امروزه در کشورهای مختلف طيف وسيعی از شاخص‌ها توسط مراجع مختلف آماری و علمی نظير سازمان‌های دولتی، سازمان‌های بين‌المللی، دانشگاهها و ساير مراکز در زمينه‌های مختلف تهيه می‌شود. از جمله مهمترين شاخص‌های اقتصادی، شاخص بهرهوری می‌باشد. از آنجا که بهرهوری يکي از منابع تامين‌کننده رشد اقتصادی مي‌باشد لازم است اطلاعات معتبر، استاندارد و قابل اتکايي از وضعيت و روند تغييرات آن در دست باشد.
يک مقياس بهرهوری به بيان ساده نسبت يک شاخص مقداری از يک ستانده معين به يک شاخص مقداری از يک داده معين يا ترکيبی از چندين داده می‌باشد. روش‌های مختلفی به منظور سنجش بهرهوری وجود دارد از جمله روش‌های مبتنی بر اقتصادسنجی و تخمين تابع توليد، روش حسابداری رشد و روش شاخص عددی. هر يک از اين روش‌ها دارای مزايا و معايبی است و انتخاب روش برحسب محدوديت‌ها و اهداف مورد نظر صورت می‌گيرد. اغلب سازمان‌های بين‌المللی و مراکز آماری کشورهای مختلف از روش شاخص عددی بهره می‌برند. با توجه به مزايای روش شاخص عددی در محاسبات بهرهوری از جمله امکان مقايسه‌پذيری با کشورهای ديگر و سهولت به‌روزرسانی، با استفاده از اين روش و با جمع‌آوری داده‌ها و آمارهای موجود، سری زمانی شاخص بهرهوری کار، بهرهوری سرمايه و بهرهوری کل اقتصاد ايران طی سال‌های (1401-1375) به تفکيک فعاليت‌های اقتصادی محاسبه شده است.
آخرین نتایج محاسبات انجام شده در خصوص شاخص های بهره وری نیروی کار، سرمایه و کل عوامل تولید در سطح کلان اقتصاد و در قالب 9 فعالیت، طی دوره 1390 الی 1401 و بر مبنای سال پایه 100=1395 می باشد. شاخص خروجی مورد استفاده در اين گزارش، توليد ناخالص داخلي به قيمت‌هاي ثابت سال پایه 1395 براي کل اقتصاد و ارزش افزوده ناخالص براي هر يک از فعاليت‌هاي اقتصادي است. لازم به ذکر است، ارقام تولید ناخالص داخلی بر اساس آخرین طبقه‌بندی‌ها و تعاریف آمارهای بین الملل مبتنی بر نظام استاندارد حسابهای ملی 2008 و همچنین نظام طبقه‌بندی استاندارد رشته فعالیت‌های اقتصادی (نسخه چهارم) تهیه و ارائه شده است.